جراحی ترمیمی بینی با استفاده از غضروف دنده

جراحی ترمیمی بینی با استفاده از غضروف دنده : چنانچه نقص غضروفی اسکلت بینی ، شدید باشد جهت اصلاح شکل ساختاری – ظاهری بینی نیاز مُبرم به پیوند غضروف می باشد ، در چنین مواردی غضروف دنده کاربرد موثری خواهد داشت.

برای چه افرادی نیاز به استفاده از غضروف دنده ضروری می باشد ؟

به طور کلی برای افراد ذیل می توان به منظور اصلاح فرم بینی از غضروف دنده خود فرد استفاده کرد :

• افرادی که در اثر سوانح رانندگی بینی شان آسیب دیده است.
• افرادی که به دلیل جراحی بینی ناموفق پیشین ، اسکلت بینی شان آسیب دیده است. ( برای جراحی ترمیمی این افراد نیاز به استفاده از غضروف دنده ضروری خواهد بود. )
• افرادی که به صورت مادرزادی دچار کمبود غضروف در بینی هستند.

منابع پیوند غضروف

برای پیوند غضروف به بینی بیمار منابع متعددی وجود دارد.

غضروف گوش :

در این روش ، برشی در ناحیه داخلی لاله گوش فرد ایجاد شده و غضروف مورد نیاز از لاله گوش وی استخراج می گردد.

لازم است بدانید که در برداشت غضروف از گوش ؛ برشی که بر روی لاله گوش بیمار ایجاد می شود ، سریعا بهبود یافته و جای بخیه عمل نیز باقی نخواهد ماند.

توجه داشته باشید که با برداشت غضروف از گوش بیمار ، تغییر شکل یا بد فرمی در گوش به وجود نخواهد آمد.

گرچه دستیابی به غضروف گوش ، بسیار سهل الوصول تر از سایر منابع غضروفی می باشد.

اما از آن جا که میزان غضروفی که می توان از غضروف گوش به دست آورد بسیار ناچیز است ، از این روش تنها می توان برای جراحی های ترمیمی ساده که نیاز به پیوند غضروف کم است ، استفاده نمود.

غضروف دنده :

در مواردی که جهت اصلاح و بازسازی ساختار غضروفی بینی ، نیاز به پیوند غضروف زیاد باشد باید به منظور پیوند غضروف ؛ از غضروف دنده بیمار بهره برد.

در این روش می بایست جهت برداشت از غضروف دنده ، یک برش به ابعاد حدودا 4 الی 5 سانتی متری بر روی قفسه سینه فرد ایجاد گردد.

لازم به ذکر است که در این روش ؛ از دنده 6 بیمار آن هم به میزان جزئی ، غضروف مورد نیاز برداشته می شود.

از این رو به دلیل برداشت غضروف به میزان جزئی ؛ این روش ، هیچ گونه تاثیر سوئی بر روی قفسه سینه و دنده های بیمار نخواهد داشت.

توجه داشته باشید که میزان غضروفی که در برداشت غضروف از دنده به دست می آید در قیاس با میزان غضروفی که در برداشت غضروف از گوش به دست می آید بیشتر است ، در نتیجه به وسیله غضروف به دست آمده در این روش می توان تغییرات گستره تری در ساختار بینی بیمار ایجاد کرد.

بر خلاف تصور عموم که گمان می کنند این روش درد زیادی به همراه دارد ؛ باید گفت که بعد از جراحی ترمیمی بینی با استفاده از غضروف دنده و برداشت غضروف از دنده بیمار ، فرد تنها با درد خفیفی در ناحیه قفسه سینه مواجه خواهد بود که آن هم با مصرف مسکن های معمولی همچون استامینوفن التیام خواهد یافت.

لازم به ذکر است در صورتی که جراح بینی تکنیک صحیحی را بدین منظور بکار گیرد ، قطعا این جراحی هیچ گونه عارضه ای برای بیمار در پی نخواهد داشت.

غضروف های مصنوعی :

به جز غضروف گوش و دنده ، برخی منابع دیگر نیز جهت پیوند غضروف وجود دارند که غضروف مصنوعی یکی از این منابع می باشد.

استفاده از منبع غضروف مصنوعی شاید نتایج ماندگاری داشته باشد اما احتمال عفونت در این روش ، زیاد است.

غضروف های اهدایی :

منظور از غضروف های  اهدایی ، غضروف هایی است که از بدن افرادی که در قید حیات نیستند به دست می آید و اشعه مخصوصی به آن تابانیده می شود تا قابل استفاده گردد.

اما در این روش ، امکان جذب غضروف مورد استفاده و همچنین از بین رفتن آن بسیار زیاد است.

نتیجه گیری

بر اساس توضیحاتی که در ارتباط با منابع پیوند غضروف در مقاله قید شد ؛ می توان اذعان نمود که استفاده از غضروف خود فرد بویژه غضروف دنده ، در مواردی که نقص غضروفی اسکت بینی زیاد است ، بهترین انتخاب می باشد.

جراحی ترمیمی بینی برای بار سوم

جراحی ترمیمی بینی برای بار سوم : جراحی زیبایی بینی یکی از پیچیده ترین جراحی های زیبایی است که نتیجه آن می تواند تاثیری مستقیم بر کیفیت زندگی فرد و همچنین اعتماد به نفس وی بگذارد ، لذا توصیه می شود برای انجام این جراحی حتما به یک جراح بینی ماهر و مجرب مراجعه فرمایید.

چنانچه نتیجه حاصل از جراحی بینی ، به زیباتر شدن بینی و متعاقبا چهره بیانجامد قاعدتا سبب رضایت خاطر بیمار شده و بر میزان اعتماد به نفس وی نیز خواهد افزود.

این در حالی است که در صورت نارضایتی فرد از نتیجه جراحی بینی ( از لحاظ ظاهری یا عملکردی ) قطعا فرد با کاهش اعتماد به نفس و مشکلات تنفسی و غیره مواجه خواهد شد.

در نتیجه این دسته از افراد غالبا برای رفع این مشکلات ، درصدد انجام جراحی مجدد بینی می باشند.

البته لازم به ذکر است که در برخی موارد به دلائلی اعم از برخورد ضربه به بینی یا شکستن آن پس از جراحی اولیه ، نیز فرد می تواند نسبت به جراحی مجدد بینی اقدام نماید.

طبیعتا جراحی مجدد بینی ( جراحی بینی ترمیمی ) به نسبت جراحی اولیه از پیچیدگی بیشتری برخوردار است ، چه بسا افرادی که یکبار جراحی ترمیمی بینی را انجام داده و باز هم از نتیجه جراحی بینی خود رضایت ندارند و مجددا تصمیم به جراحی ترمیمی بینی گرفته اند.

بنابراین انتخاب یک جراح متخصص و متبحر در راستای کسب نتایج بهینه از جراحی مجدد بینی بسیار حائز اهمیت می باشد.

بعد از جراحی اولیه چند بار می توان مجددا جراحی بینی انجام داد ؟

بدیهی است که نمی توان پاسخ شفافی به این سوال داد ، چرا که قاعدتا بهتر است طی جراحی اول ، تمام ایرادات بینی مرتفع شده و هیچ گونه مشکلی برای فرد حادث نگردد و در حقیقت نتیجه جراحی اولیه منجر به رضایت خاطر وی گردد.

در جراحی اول بینی ، غضروف و بافت بینی دست نخورده است و بنابراین تصحیح نقایص بینی و فرمدهی متناسب به آن نیز آسان تر می باشد.

طی جراحی ثانویه ، جراح بینی با توجه به وسعت اشکالات جراحی اولیه ، یکی از دو روش جراحی بینی بسته یا باز را جهت اصلاح و بهبود فرم بینی برمی گزیند.

روش بسته : عموما ایرادات جزئی بینی همچون وجود یک قوز استخوانی کوچک روی پل بینی و ناهماهنگی سوراخ های بینی را در عمل بینی به روش بسته می توان برطرف کرد.

به منظور اصلاح عدم تقارن سوراخ های بینی ، جراح اقدام به برداشت غضروف کوچکی از یکی از نواحی پشت گوش یا دنده می کند و آن را به پره های بینی پیوند زده و سبب ایجاد هماهنگی و تقارن در حفره های بینی می شود.

روش باز : در صورتی که اشکالات بینی ، وسیع باشد به طور مثال ؛ افتادگی شدید در نوک بینی اتفاق افتاده باشد ، بینی بیش از حد سربالا شده یا این که کج شده و به یک سمت متمایل شده باشد ؛ دیگر روش بسته پاسخگو نخواهد بود و باید جراحی بینی به روش باز صورت پذیرد.

چرا بعد از جراحی ثانویه بینی ، مجددا جراحی بینی انجام می شود ؟

گاهی اوقات بعد از جراحی ثانویه بینی ، باز هم بیمار از نتیجه عمل حس رضایت ندارد و حتی در مواردی ممکن است که بعد از جراحی ثانویه ، مشکلات تنفسی پیدا کرده باشد یا مشکلات قبلی او مجددا برایش اتفاق بیفتد.

در این صورت ، غالبا فرد مجددا تحت عمل بینی قرار می گیرد که طبیعتا جراحی بینی برای بار سوم نسبت به جراحی اول و دوم مشکل تر خواهد بود.

به نحوی که طی جراحی بینی برای سومین بار ، احتمال چسبندگی پوست به اسکلت بینی بسیار بالا است و حتی در پاره ای موارد ممکن است هنگام بلند کردن پوست از روی بینی ، پارگی پوست اتفاق بیفتد در نتیجه ساختار بینی برهم بریزد.

از این رو به منظور انجام جراحی ترمیمی بینی برای بار سوم ، باید یک جراح بینی که در این زمینه مهارت بسیار بالایی دارد و به راحتی قادر به انجام جراحی بینی برای بار دوم و سوم و حتی جراحی های بعدی می باشد را انتخاب نمود.

جراحی بینی قوز دار با نوک پرانتزی و پروجکشن نا مناسب

جراحی بینی قوز دار با نوک پرانتزی و پروجکشن نا مناسب : یکی از اختلالاتی که اکثر متقاضیان جراحی بینی درخواست دارند تا طی جراحی بینی برطرف گردد ، قوز بینی می باشد. قوز بینی باعث نامتناسب به نظر رسیدن صورت از نمای نیمرخ می شود.

در جراحی بینی قوزدار می بایست استخوان و غضروفی که پل بینی را تشکیل داده اند ، به منظور اصلاح قوز بینی ؛ تراشیده شوند.

لازم به ذکر است که در پاره ای از موارد ، وجود فرورفتگی بیش از اندازه در ناحیه اتصال بینی و پیشانی ( ناحیه رادیکس ) ، سبب می شود که قوز بینی از آنچه که هست بزرگتر به نظر برسد.

در چنین مواردی ، جراح بینی از طریق گرافتی موسوم به گرافت رادیکس که در حقیقت نوعی غضروف تراش خورده است و غالبا از تیغه بینی خود فرد برداشته می شود ، قوز بینی بیمار را اصلاح کرده و شیبی طبیعی در بینی ، برقرار می سازد.

علل پیدایش قوز بر روی بینی

قوز روی بینی ، می‌ تواند در اثر هر یک از علل زیر به وجود آمده باشد :

• عوامل ارثی و ژنتیکی :

چنانچه قوز بینی ناشی از عوامل وراثتی باشد ، برآمدگی روی پل بینی بیشتر مربوط به غضروف خواهد بود.

• ضربه به بینی یا اصطلاحا تروما :

در صورتی که ضربه شدیدی به بخش تحتانی بینی وارد آمده و به دنبال آن ، این بخش از بینی صاف شده باشد و بنابراین در بخش بالایی قسمت ضربه خورده بینی ،  قوز ایجاد می گردد.

• آسیب در دوران کودکی :

در برخی موارد نیز ممکن است در اثر آسیبی که در دوران کودکی به بینی وارد شده ؛ روی بینی ، قوز ایجاد شود و بدین ترتیب موجب ایجاد تغییراتی در مرکز رشد میکروسکوپی در غضروف و استخوان بینی شده و باعث تغییر شکل بینی گردد.

پروجكشن يا برجستگی بينی

مقصود از پروجکشن یا برجستگی بینی ، در حقیقت فاصله ای است که نوک بینی از صورت دارد. این برجستگی یا پروجکشن بینی ، مسئله بسیار مهم و حائز اهمیت تلقی می شود ، لذا باید در صورت لزوم به آن افزود یا آن را کاهش داد.

به طور کلی چنانچه بینی را به شکل یک مثلث قائم الزاويه در نظر بگیریم ، خواهیم دید که دارای وتری با اندازه حدودا 5 سانتی متر می باشد.

در این مثلث فرضی ، ضلع روبروی وتر ، تقریبا معادل 4 سانتی متر و قاعده این مثلث كه در واقع همان برجستگی یا پروجكشن بینی است ( ارتفاع بینی ) می بایست تقریبا 3 سانتی متر و تقریبا 67 درصد طول بینی باشد.

در صورتی که قاعده بینی از نمای نیمرخ ، کمتر از این مقدار باشد به این معناست که پروجکشن بینی کم است و در غیر اینصورت نیز به منزله کم بوده پروجکشن بینی می باشد.

نحوه جراحی بینی قوز دار با نوک پرانتزی و پروجکشن نا مناسب

چنانچه پروجکشن بینی ، زیاد باشد ؛ جراح بینی با توجه به وضعیت و موقعیت بینی یکی از روش های زیر را جهت اصلاح آن بر می گزیند :

ممکن است جراح بینی اقدام به بریدن قله بینی کرده و بخشی از آن را بردارد.

در برخی موارد ممکن است که جراح بینی ، بخشی از غضروف لترال تحتانی بینی بیمار را برداشته و به این ترتیب چرخش ایجاد کند.

در مواردی نیز ممکن است که جراح بینی جهت تصحیح پروجکشن بینی ، اقدام به برداشت کمی از غضروف کرواری داخلی بینی نماید.

در مواردی که برجستگی یا پروجكشن بینی ، كم است ؛ جراح بینی می بایست به منظور اصلاح بینی ، چیزی به آن بیافزاید که این کار معمولا از طریق گرافت گذاری بر روی نوک بینی انجام می گیرد.

نقش پروجكشن بینی

تنفس ، مهم ترین و حیاتی ترین وظیفه بینی می باشد. بین تنفس و بالا بودن نوک بینی ارتباط تنگاتنگی وجود دارد.

بنابراین در صورتی که جراحی بینی با هدف کاهش ارتفاع یا پروجکشن بینی ، به درستی صورت نگیرد می تواند منجر به پیدایش اختلالات و مشکلات تنفسی برای بیمار گردد.

از این رو چنانچه جراح بینی بتواند این عمل را به طرز صحیحی انجام دهد ، قاعدتا به رغم رفع ظاهر قوزدار بینی ، بیمار به نتیجه دلخواه خود از جراحی بینی دست خواهد یافت.

لازم به ذکر است که جراح بینی جهت انجام صحیح این کار می بایست طی جلسه مشاوره پیش از جراحی بینی ،

تمام مسائلی که دانستن آن در روند جراحی و نتیجه آن موثر است را به دقت ، بررسی نماید.

به عنوان مثال ؛ جراح بینی باید بینی بیمار را به لحاظ جنس و نوع پوست بینی ، مجاری هوایی و میزان انعطاف غضروف بینی مورد بررسی و آنالیز قرار دهد.

 کاهش ارتفاع بینی در جراحی بینی قوز دار با نوک پرانتزی و پروجکشن نا مناسب

در جراحی بینی که هدف از آن کاهش ارتفاع بینی است غالبا عمده توجه و تمرکز جراح بینی بر روی نزدیک ساختن نوک و پل بینی بیمار به صورت می باشد و بر روی غضروف های جانبی تحتانی بینی انجام می گیرد.

در برخی بیماران ، احتمال دارد که جراح بینی برای نزدیک سازی نوک بینی به صورت ، غضروف های جانبی تحتانی بینی را جدا کرده و موقعیت آن را تغییر دهد و بر زیبایی چهره بیمار بیافزاید.

ولی در برخی موارد نیز جراح بینی تنها با ایجاد کمی تغییر شکل در غضروف نوک بینی بیمار ، برجستگی بینی را برطرف می نماید.

کاهش برجستگی نوک بینی ، هم از طریق جراحی بینی با تکنیک بسته قابل انجام است و هم از طریق جراحی بینی با تکنیک باز.

لازم به ذکر است که جهت استفاده از هر یک از این تکنیک ها ، شرایط خاصی لازم است که تنها یک جراح بینی مجرب و ماهر قادر به انتخاب و استفاده صحیح آن خواهد بود.

در نهایت توجه داشته باشید که انتخاب تکنیک مناسب جهت جراحی بینی قوز دار با نوک پرانتزی و پروجکشن نا مناسب ، باید به متخصص جراحی بینی واگذار گردد تا ایشان بر اساس تجربیات خود در این زمینه بتوانند بهترین تصمیم را در این رابطه بگیرند.